سلام بر غربت و قرابت حسین (ع) از مدینه تا کربلا.
سلام بر اولادش از گریه های کودکی ام در شام غریبان طفلان پر پر شده ی حسین تا سپیدی موهایم در مساجد مرثیه خوان کربلا.
کودکیهایم همنوا با ناله ی شمعها ی سوزان از درد سنگین شبهای عاشورا، اشک ریزان همنوای چشمان گریان رقیه سه ساله ی حسین فریاد میزنند و با پرچم داران حسین لبیک یا ثارالله سر می دهند و عشق ارباب هر محرم در قلبم عاشورایی دیگر بپا می کند.
هوای دلم عاشورایی و ضریح شش گوشه ات آرام بخش گریه های شبانه ام.
دلتنگ دیدارت هستم آقای من
ای کاش دوباره امسال مرا بر خوان نعمتت مهمان کنی تا اشکهایم را قربانی کربلا ، قلب محزونم را توشه ی راه و دلتنگیهایم را برایت سوغات بیاورم ،و زائر حرمت خاکی از جنس شفا به من هدیه کند تا هر شب بر بالینم بگذارم و صبحها بر چشمانم روشنی بخشد.
آقای من اکنون ایرانم بیمار است و مردم ناله ی مرگ سر میدهند و چشمانشان به درگاه پروردگارت خیره گشته است.
غمها بر سرمان آوار شده و خانه ها عزادار عزیزانشان هستند، صدای گریه ی شیعیانت را که از دور سلام و درودت میفرستند ، بی شک میشنوی و برای شفای بیمارانشان دعا میخوانی !
ای کاش محرمی بدور از کرونا و بیماری را دوباره تجربه کنیم وبا خیالی آرام برضریحت بوسه ی عشق بنشانیم .
آژیر های خطر در ایلام به صدا درآمده و یاد جنگی خونین و پر از کشته را تداعی میکند .
تو با کرمت سایه سلامتی زیر پرچمت بر ملتت بینداز و دوبار زیارتت را نصیبمان بگردان .