روزنامه سفیر ایلام

سفیر ایلام |

ایلام - ایرنا - بیست سال از روزی که برای اولین بار قدم در عرصه خبر و خبرنگاری گذاشته ام، می گذرد، به سرعت همه روزها و ماه ها و سالهایش را مرور می کنم در این همه وقت جز برای دیگران حتی یکبار برای خودم ننوشتم. 
 

به گزارش خبرنگار ایرنا، بی شک مرور خاطرات حرفه خبرنگاری ام تمامش پر می شود از دغدغه های دیگران و شاید چون من جزیی از این دیگران بودم، در همه شرایط برایشان می نوشتم.

از روزهای تلخ جنگ، از روزهای سخت و طاقت فرسای آسیب های اجتماعی و درد خودسوزی و خودکشی مردمان شهرم، از روزهای ترسناک زلزله، از هجوم بی امان سیل، از گرد و غبار و خشکیدگی بلوط زارها، از روزهای خوش عید و زیبایی های عروس زاگرس و مردمان باصفایش.

من و همکارانم می نوشتیم از اربعین و میهمان نوازی مردمان ایلام که با شور و عشقی خاک پای زوار را طوطیای چشم خویش می کردند.

از تنگناها و مشکلات و نبود زیرساخت بارها و بارها نوشتیم، از تلاش ها و تکاپوی مسئولان و مقامات سیاسی و انتظامی، از حضور پرشور گروه های امدادی و نیروهای جهادی بسیج و سپاه، از سیاست و انتخابات گرفته تا فناوری و صنعت از بازار و اصناف تا روزهای سخت و جانگاه کرونا.

ما بودیم در هر لحظه و هر شرایطی، آن زمانکه در تکان های مهیب زلزله هر کسی در پی نجات جان خویش و عزیزانش بود ما لحظه به لحظه هولناک از آوار خانه ها می نوشتیم و در تکاپو بودیم تا مشکلات و نارسایی ها و خسارت ها را به گوش مسوولان کشوری برسانیم.

تلاش و تقلای مسوولان و گروه های امدادی و خیرین را گزارش می کردیم و به دنبال درمانی برای درمان دردهای دیگران بودیم.

آن لحظات تلخ و مرگ و میر کرونا که همه در آن روزهای ابتدایی از هم فرار می کردند ما در جستجوی راهی برای آگاهی بخشی به مردم بودیم تا با قطع زنجیره کرونا جان خود و عزیزانشان را نجات بدهند.

با همه خستگی ، مشکلات و کاستی های زندگی خودمان در هر لحظه و شرایطی پای ثابت جلسات مسوولان بودیم و تلاش های آنها را منعکس می کردیم.

ما بودیم در میان مردم و دغدغه ها و دل نگرانی ها و اضطراب ها و استرس هایشان را از بیکاری و تاخیر در ازدواج جوانانشان، فشارهای اقتصادی و مشکلات معیشتی را یک به یک فریاد می زدیم.

هر زمان نیاز بود به دور از جناح بازی و سیاسی گرایی و طرفداری احزاب آنچنان یکصدا و همدل با مردم و دولت و نظام در برابر دشمنان قلم فرسایی می کردیم که هیچ قدرتی نمی توانست اتحاد محکممان را از هم بگسلد.

ما خبرنگاران بودیم که در لحظات پر التهاب و اوج هیجان مشق عشق می کردیم و فارغ از همه دغدغه ها و مشکلات و مسایل زندگی خودمان به خاطر احساس مسوولیت در قبال حرفه خویش بدون دخالت سلیقه شخصی برای انعکاس مسایل و مشکلات از هیچ تلاشی فروگذار نبودیم.

به جرات می توانیم ادعا کنیم فارغ از حال و هوای خویش حتی در زمانه بیماری و شرایط سخت درد کشیدن در درمانگاه و بیمارستان باز چشمهایمان بیناتر می شد و گوش هایمان تیز تا ببینیم درد مردمی که فریادشان به جایی نمی رسد، چیست و تازه به دنبال سوژه بودیم.

به محض اینکه حال خوش پیدا می کردیم همه کمبودها و تگناها و مشکلات تجهیزات و بی عدالتی ها و نواقص را می نگاشتیم تا مرهمی باشیم بر دردهای لایه های زیرین جامعه که بسیاری آسوده از کنار آنها عبور می کنند.

ما خبرنگاریم، پر از شور و هیجان و شعور که بی مهابا به دل خطر می زنیم و در تکاپوی ایم تا شیرین ترین خبرها را در تیتر اول برای مردمان بیان کنیم و آنقدر از لذت شوق و شور و هیجان دیگران لذت ببریم که یادمان برود چندین ساعت است که حتی غذا نخورده ایم.

هر لحظه در تلاش و تکاپویی ایم، در تعطیلات، سفر، در شامگاه و روزهای سرد انگار که این شغل لامصب تعطیلی ندارد و هیچگاه فارغ از کار نمی شویم.

هرجا به دنبال سوژه و راه و چاه و در جستجوی چرایی و علت ماجرایی ایم تا واقعیت را آنگونه که باید باشد به زیباترین شیوه بنگاریم و کام مخاطب خویش را از برآورده شده حاجتش شیرین کنیم.

بارها و بارها از چاله های سطح شهر نوشتیم، کانال های روباز و بوی تعفنش که همتی برای رفع این معضلات و ساماندهی فاضلاب بکار بسته شود.

همه چیز را می بینم و همه دردها را با شیواترین زبان بیان می کنیم و تا رفع دغدغه های این و آن دست از تلاش برنداشته ایم.

ما حرفه ای را برگزیده ایم پر از التهاب و هیجان بی هیچ تعطیلی و خودخواهی زیرا که حتی یک لحظه از کسوت خبرنگاری را نمی توانی پیدا کنی که خبرنگاری بی تعهد به فکر منفعت خواسته خویش باشد.

از درد بی آبی و قطعی برق نوشتیم و نارضایتی مردم را فریاد زدیم تا همتی برای زدودن آلام مردم مظلوم بکار گرفته شود.

اگر از کرونا و هجوم مرگبارش در ازدحام جمعیت و بازار نوشتیم جز دغدغه دیگران هدفی نداشتیم.

روزها می گذرد ماییم و حرفه ای که باید با تمام وجود عشق و علاقه خود را فارغ از خستگی نثار کلمه کلمه ای که می نویسم، بکنیم تا شاید التیامی باشد بر زخم های مردمان شهر و کشورمان.

خبرنگاران بی گمان با مسئولیت و رسالت خطیری که بر عهده گرفته اند قدم در راهی گذاشته اند تا بتوانند به بهترین نحو پل میان مردم و مسئولین باشند و ایینه تمام نمای حقایق.

آنان هستند در هر لحظه و هر شرایطی فارغ از همه دغدغه های خویش تا شاید رسالت امانتداری و تعهد خویش در قبال همنوعان را به بهترین شکل نمایش دهند.

بر دروغ ها و بی صداقتی ها و خیانت ها سرپوش نمی گذارند و ضعف ها و تعلل ها و کاستی را به دیده اغماض نمی نگرند، زیرا که در قبال وجدان بیدار جامعه خود را متعهد و وفادار می دانند.

همچنان که در انعکاس واقعیت ها از تلاش و تکاپو مسئولان و زحمات آنان چشم نمی پوشند و همه را برای مردم بازگو می کنند.

ما هستیم تا درد مردم را به گوش همگان برسانیم و وجدان خفته بسیاری را بیدار کنیم.

این رسالت خبرنگاری ما است که فارغ از داشته ها و نداشته های مادیمان انسانیت و شرف وجودی یک انسان را به نمایش می گذاریم.

بی شک خبرنگاری سمبل و نمادی برای نشان دادن حرفه آدم هایی فداکار، بی ادعا و پر تلاش است تا حقایق را بی کم و کاست بیان کنند و رسالت خطیر و الهی خویش را به بهترین نحو به انجام برسانند.

روز خبرنگار را به همه فعالان عرصه خبر تبریک عرض می کنم.